Kinemaja të jep gjithmonë një ndjesi të re. Mirë është të mos qëndrosh shumë kohë pa shiruar efektet e kamerës në ekran të madh dhe efektin zanor të bokseve të shumëfishtë. Javën e fundit, Elizabeth the Golden Age, qe një film i këndshëm, disi acarues sepse më kujtoi një shprehje të Vittorio Mussolini-t, djalit të diktatorit të Italisë, një kineast, që thoshte se ‘50% e filmave të prodhuar janë propagandë.’ Për dreq unë jam alergjik nga propaganda, ai lloj arti që ndoshta është i pashmangshëm në kinematografi, sepse përndryshe, një film i mirë do të kthehej në një dokumentar të keq.
Filmi flet për ngjarjet e shekullit të XVI, lufta mes Britanisë së Madhe dhe Spanjës, nën sfondin e ndarjes fetare mes katolikëve dhe protestantëve. Thuhet se qe ajo luftë e pafat për Spanjën Katolike që e nxorri atë nga lista e perandorive të klasit të parë dhe i hapi rrugën shfrytëzimit të Amerikës nga Britania, e për rrjedhojë edhe për krijimin e Perandorisë Britanike. Gjatë filmit, një pirat romantizohet dhe kthehet në dashnor besnik, e në fund, në hero. Elizabeth del kampione e të drejtave të njeriut, një dashamirëse ndaj katolikëve, (që në fakt gjatë kohës së saj u masakruan) dhe një luftëtare për lirinë e mendimit dhe besimit.
Pirati. Thuhet se janë ata që vrasin të pafajshmit për t’i vjedhur pasurinë. Në historinë e Shqipërisë, shkruar nga shqiptarët, ka diçka interesante. Në historinë e antikitetit, dihet se Roma i shpalli luftë ilirëve duke i akuzuar për pirateri në Adriatik. Historianët shqiptarë nxitonin të shtonin pas kësaj se kjo nuk qe e vërtetë, se synimi i Romës qe thjeshtë pushtimi. Ky është një konkluzion afër mendësh, por i pabazuar në të dhëna historike, gjithsesi. Ndoshta, pirati i famshëm Drek, që u gradua si fisnik nga mbretëresha e virgjër Elizabeth, mund të kishte mbetur një pirat aspak romantik nëse Spanja do ta fitonte luftën. Por nëse i hyn në film punës së ndarjes së të drejtës nga e padrejta, dhe kur bëhet fjalë për film historik, besoj se nuk ke çfarë të bësh. Në fund të fundit është më shumë film sesa historik.
Filmi flet për ngjarjet e shekullit të XVI, lufta mes Britanisë së Madhe dhe Spanjës, nën sfondin e ndarjes fetare mes katolikëve dhe protestantëve. Thuhet se qe ajo luftë e pafat për Spanjën Katolike që e nxorri atë nga lista e perandorive të klasit të parë dhe i hapi rrugën shfrytëzimit të Amerikës nga Britania, e për rrjedhojë edhe për krijimin e Perandorisë Britanike. Gjatë filmit, një pirat romantizohet dhe kthehet në dashnor besnik, e në fund, në hero. Elizabeth del kampione e të drejtave të njeriut, një dashamirëse ndaj katolikëve, (që në fakt gjatë kohës së saj u masakruan) dhe një luftëtare për lirinë e mendimit dhe besimit.
Pirati. Thuhet se janë ata që vrasin të pafajshmit për t’i vjedhur pasurinë. Në historinë e Shqipërisë, shkruar nga shqiptarët, ka diçka interesante. Në historinë e antikitetit, dihet se Roma i shpalli luftë ilirëve duke i akuzuar për pirateri në Adriatik. Historianët shqiptarë nxitonin të shtonin pas kësaj se kjo nuk qe e vërtetë, se synimi i Romës qe thjeshtë pushtimi. Ky është një konkluzion afër mendësh, por i pabazuar në të dhëna historike, gjithsesi. Ndoshta, pirati i famshëm Drek, që u gradua si fisnik nga mbretëresha e virgjër Elizabeth, mund të kishte mbetur një pirat aspak romantik nëse Spanja do ta fitonte luftën. Por nëse i hyn në film punës së ndarjes së të drejtës nga e padrejta, dhe kur bëhet fjalë për film historik, besoj se nuk ke çfarë të bësh. Në fund të fundit është më shumë film sesa historik.
